In Heerlen stappen we in een Duitse bus.
Pal op de grens stopt de chauffeur.
In Duitsland is een mondkapje in de bus verplicht! roept hij om.
Hij wacht tot iedereen zijn Mund-Nasen-Bedeckung op heeft.
De virussen hebben dan al een half uur vrij spel gehad in de bus.
Deze overheidsmaatregel zal ze leren! Even later stapt een man in die twee mondkapjes over elkaar op heeft.
Dap compenseert de regeltjes en zekerheidszoekers.
Ik heb mijn paspoort niet bij me, laat ze zich terloops ontvallen.
De busrit eindigt met een stevige afdaling via haarspeldbochten het Roerdal in, naar de rand van Monschau.
De bushalte hier is ook het beginpunt van de Edelherttrail.
Overhellende vakwerkhuizen zijn opgestapeld aan de oevers van de Roer en laten slechts smalle straatjes vrij.
Je kunt hier boter, kaas en eieren spelen op de huizen, merkt Dap op.
Boven alles uit torent een burcht en daarin slapen we.
In deze jeugdherberg worden we begeleid naar een torenkamertje drie hoog achter.
Boven de lage deur van de kamer staat de naam van ons verblijf.
We slapen vannacht in de bajes.
Dat krijg je ervan als je je paspoort niet meeneemt.
Het Rotes Haus.
De burcht van Monschau.
De Roer in Monschau.
Er staan twee aparte bedden, want een stapelbed past hier niet.
Twee aparte bedden passen hier ook niet trouwens.
Daar kom ik achter als ik languit wil gaan liggen en tegelijkertijd hoofd en voeten stoot.
We kruipen over de muur van een meter dik en kijken uit het raampje.
Het gaat hier een meter of dertig loodrecht omlaag.
Ontsnappen is uitgesloten.
Het Duitse woord voor bajes is Verlies.
Dat is wel een heel toevallige naam voor onze slaapkamer, gegeven de 💔 omstandigheden.
We dineren in een eetcafé dat hangt boven de beek, met uitzicht op een edelhert aan een gevel.
Wat is de Edelherttrail? 🦌
- De Edelherttrail is een route van in totaal 433km van Harderwijk naar Monschau. De gehele route is opgedeeld in 5 trajecten van in totaal 19 dagetappes.
- De Edelherttrail is opgezet vanuit het idee: hoe zou een edelhert lopen van de Oostvaardersplassen naar de Eifel? Natuurbeleving staat voorop en er worden zoveel mogelijk smalle wandelpaadjes gekozen. Zie dit sfeerartikel over een wandeldag op de trail door de Veluwe.
- Deze route is grotendeels in 2020 ontwikkeld door Henny Brinkhof en beschikbaar gesteld via SNP Natuurreizen. Het laatste stuk van 58km, Traject 5 van Epen naar Monschau (etappes 20-22), was eind 2021 gereed. Dit is het traject dat Blogout gelopen heeft en dat op het kaartje ingetekend is.
- Etappes 20 en 21 volgen deels de GRP 563 Tour du Pays de Herve. Etappe 22 volgt deels de Eifelsteig.
- De route is niet gemarkeerd en er bestaat geen gidsje van! Je navigeert deze route met de app SNP Routes. Deze is gratis te installeren op je smartphone (Android/Apple).
- De route is niet gratis te downloaden. Het traject Epen-Monschau kun je hier aanschaffen voor een gering bedrag. De af te leggen weg kan vervolgens in de app zichtbaar worden gemaakt. Dit is een gesloten systeem, je kunt de route dus niet zichtbaar maken in een andere navigatieapp of op je GPS.
- Na aanschaf vind je in de app de losse dagetappes die op een kaart worden geprojecteerd. Zet je locatie aan om te kunnen navigeren. Zet afstandsmarkeringen aan om eenvoudig te kunnen zien hoe ver het nog is. Onderweg kom je langs punten waar de app interessante weetjes geeft over wat je zoal tegenkomt. De app bevat ook aanwijzingen om met het OV te reizen van en naar de wandeling. De app beschikt over navigatieaanwijzingen in één richting.
- Ik heb ervaren dat de app een heel groot beslag legt op de accu. Neem voor de zekerheid een powerbank mee.
- Begin- en eindpunt van dit traject zijn uitstekend te bereiken met het OV vanuit Nederland. Plan je internationale OV-tripje van je Nederlandse vertrekstation naar Monschau eenvoudig op de website van ASEAG (ca. 4:30 vanaf Midden-Nederland).
- Onderweg op dit traject vind je heel weinig horeca. Alleen in de omgeving van Epen, op de vreselijke camping du Vieux Moulin, in Raeren en in Roetgen vind je direct aan de route horeca.
- Op dit stuk van de Edelherttrail loop je door drie landen: Nederland, België en Duitsland. Ook loop je een klein stukje door een lang vergeten ministaatje, Neutraal Moresnet. Kelmis, de overnachtingsplek tussen etappes 20 en 21, was de hoofdstad van Neutraal Moresnet. De interessante geschiedenis hiervan is heerlijk beschreven in Moresnet: opkomst en ondergang van een vergeten buurlandje. Aanrader!
Paasplons
Waarheen zal het edelhert ons leiden? Tot nu toe was het een heel toeristisch edelhert, zo in Monschau. Maar een paar minuten na vertrek uit de bajes lopen we al over een smal gravelpaadje langs een beboste helling. We volgen een klaterend beekje omhoog door het platteland naar Mützenich. Langs het pad staan wilde narcissen, bosanemoon, witte klaverzuring. Het is heerlijk voorjaarsweer.
Muurplanten op de muren van de burcht.
Monschau in de ochtendnevel.
Eifellandschap tussen Monschau en Mützenich.
Bosanemoon.
Wilde narcissen.
Na dit dorp doemen de sparrenbossen rond de Hoge Venen op. De zon verdwijnt, het begint te waaien. Fris! We zien het eerste veen, nemen een korte pauze en lopen langs de bosrand naar de vlakke top van een heuvel. Dan gaan we België in, naar beneden. De jas gaat weer uit. Het is kledingwisseldag.
Canadese ganzen.
De Edelherttrail over de Duits-Belgische grens.
We belanden in het hart van het hoogveengebied.
Kilometers lopen we over een smal, houten vlonderpaadje over een vlakte met kale berken, sparren, struiken, heidestruikjes, bulten veenmos en vooral heel veel dor gras.
Als er een tegenligger komt, moet iemand van het pad stappen.
Dat is op sommige plekken niet zonder risico op natte voeten.
Aan de andere kant van dit Imgenbroicher Venn pauzeren we uitgebreid in de zon op een droge graskade.
Hartkeks, smeersels, brandertje, koffie, thee.
We zien wat paardebloemen en vlinders die daartussen fladderen.
Verder is het voorjaar hier nog heel ver weg.
Een week geleden sneeuwde het hier nog stevig.
Het is doorstampen op lange, rechte paden door dit bijzondere gebied.
De kilometers vliegen voorbij.
Een bever heeft een dammetje gebouwd in één van de kleine stroompjes.
Het water klotst over de dijk.
Dan begint alweer de afdaling.
Het bos verandert van karakter, we gaan weer een andere klimaatzone in.
Bosanemoontjes duiken overal op, mooi!
Vlonderpad door het Imgenbroicher Venn
Berkenbos in het Imgenbroicher Venn.
Veenbulten.
Het is warm geworden. Bij een cascade lopen we over een bruggetje de Steinbach over, een beek van een paar meter breed. Pauzeplek! Ik steek mijn hand in het water en constateer dat het niet koud is. Ik steek daarna mijn voeten erin en kom terug op mijn eerste bevinding. Dap besluit toch dat het tijd is voor een paasplons, en ik volg haar het kraakheldere, wat bruin getinte water in. Heerlijk! Een wielrenner sjeest joelend voorbij.
Een verfrissend bad in de Steinbach.
We dalen verder af en laten het bos en België voor vandaag achter ons. In de buitenwijken van Roetgen bewonderen we het ratjetoe aan bouwstijlen. In ons hotel krijgen we kamer 13. Da's nog altijd beter dan de bajes. Ze zijn in het hotel, zo vlak aan de Belgische grens, blijkbaar niet heel erg van de regeltjes en het zekerheidszoeken. Geen Mund-Nasen-Bedeckung in zicht.
Langs het talud van de Vennbahn.
Paasstemming in het hotel in Roetgen.
Cocktailfeestje
Ik feliciteer Dap hertelijk.
Het is haar verjaardag 😃.
Bij het ontbijt wordt prosecco geserveerd, maar we houden ons in.
Er staat immers 22 km op het programma vandaag.
Het weer is fris maar heerlijk als we, terug in België, door de bebouwde kom naar een heuvelrug lopen en het bos induiken.
Bij een beekje houden we een korte pauze.
Het is zo stil! Alleen de vogels geven een concert.
Rode wouw.
Berken weerspiegelen in de Inde.
We volgen het edelhert verder via boerenland richting Raeren.
Bosanemoon bloeit hier flink, evenals speenkruid.
We lopen een uitgestrekte, glooiende weide in en maken hier voor het eerst kennis met de wandelroutes kriskras door boerenland.
Een pad is nauwelijks te onderscheiden, het is even zoeken naar de juiste uitgang van de wei. De hekjes onderweg zijn talrijk en soms lastig te nemen hindernissen.
Deze omgeving lijkt sprekend op Zuid-Limburg.
Het dorpje Raeren is erg aardig, met twee riviertjes en twee kastelen.
Maar we gaan snel terug naar de weilanden.
We lopen tussen de koeien en langs vele heggen.
Zoete kers en sleedoorn staan te bloeien.
De zon brandt op deze eerste paasdag, het is een graad of 15.
We krijgen het warm.
We nemen een lange lunchpauze in de schaduw, de schoenen gaan uit.
Afgekoeld gaan we door.
Een schoenbreed reepje asfalt slingert door de graslanden.
Heel apart.
We lopen ernaast.
Ook het volgende dorpje, Eynatten, is mooi.
Een kerk op een heuvel, een park, een beekje, een kasteel.
Het is er uitgestorven.
Een kasteel staat te koop.
Waar is iedereen in dit lange weekend met schitterend weer? Als dit Nederland was, dan zou het barsten van de campings en zou het kasteel een ☆☆☆☆ hotel zijn met levendig terras.
Ik moet toegeven dat ik dit mooie Land van Herve zelf ook nog niet kende.
Het is bloody hot en vooral Dap loopt te puffen.
Ze trekt een kort rokje aan en een zuurstokroze mouwloos hemdje.
Nu krijg ik het warm! 😃 Dan maakt ze van een paars hemd een soort van tulband op haar hoofd tegen de zon.
Gelukkig, ik koel weer af.
Haus Raeren.
Over het platteland nabij Raeren.
Koeien, graslanden en heggen nabij Raeren.
De smalle doorgangetjes waren soms lastige hindernissen.
Daken in Astenet.
Pad in de omgeving van Raeren.
Een verhard wandelpad door de weilanden en een overbodig poortje.
Dap gebruikt de app.
Bloeiende fruitbomen in Eynatten.
Tussen Astenet en Kelmis.
Een weide vol pinksterbloemen.
We lopen het Hohnbachdal in.
Voor het eerst komen we een groep wandelaars tegen.
Het is hier dan ook prachtig! Een klaterend beekje slingert door een bebost dal met steile hellingen.
Onder berk, eik en haagbeuk staan miljoenen bosanemonen te bloeien. Ik overdrijf niet.
Hele hellingen vol.
Wow, wat een Belgisch paradijsje! Dap plukt een stukje blad en biedt het me aan.
Daslook! Ik neem een hapje, een intense knoflooksmaak.
Ik ga op zoek naar het zeldzame zinkviooltje, dat hier moet groeien.
Ik tref het niet aan, maar ben niet teleurgesteld.
Want wat is het hier hertstikke mooi!
We lopen Kelmis binnen waar de Geul en de Hohnbach samenvloeien.
Waar is iedereen? Het is doodstil op straat.
In het hotel is geen personeel aanwezig en andere gasten zijn niet te bekennen.
In het restaurant zijn alle tafels leeg.
Na de eerste happen van de pizza proef ik eindelijk weer eens wat anders dan knoflook.
We eindigen de avond in Babylon, waar Dap op drankjes trakteert.
We maken er samen een cocktailfeestje van.
Het is haar eerste verjaardag zonder haar zoon.
Ze praat over hem dit wandelweekend.
Dat klinkt soms zo: ❣, dan weer zo: 💘 en zo: ❤️🩹.
Soms is ze gewoon stil.
Het is niet vanzelfsprekend dat ze hier aan de wandel is.
Maar ze doet het goed.
Het Hohnbachdal.
Hellingen vol bosanemonen.
De Hohnbach.
Het tochtplan
Niet lang voor vertrek besluiten we tijdens het lange paasweekend de Edelherttrail te gaan lopen tussen Monschau en Epen.
We houden de drie dagetappes van de trail aan en slapen in hotels.
Omdat beschikbaarheid van accomodatie een probleem is in dit drukke weekend, is er alleen de optie de route van Monschau terug naar Nederland te gaan lopen.
We reizen per trein en bus naar Monschau en overnachten daar alvorens aan de wandeling te beginnen, want de eerste wandeldag zal de zwaarste zijn.
We klimmen gelijk een paar honderd meter naar het plateau van de Hoge Venen. Daarna lopen we zonder al te veel hoogteverschillen terug naar Zuid-Limburg.
De weersvoorspelling is heel aardig: veel zon, maximumtemperaturen van 10-15 graden, geen nachtvorst en weinig tot matige wind. Er is niet eens regen of mist voorspeld voor de Hoge Venen!
Als contrast: een week voor vertrek lag de sneeuwgrens in België op slechts 500m hoogte
en viel er bij stevige wind 15cm op de Hoge venen! Deze sneeuw is al lang gesmolten, maar ik dacht nog wel stukken blubber te moeten verwachten. Gamaschen mee!
En ook voor drie dagen lunch en tussendoortjes, brandertje, thee en koffie.
Eiersmokkel
De volgende ochtend worden we niet wakker van langsrijdend verkeer.
In de ontbijtzaal is niemand, ook geen personeel.
We trekken dan maar zelf dingen uit de koeling.
Yoghurt, plakjes kaas en ook twee eieren.
Uiteindelijk duikt er toch bediening op en een paar andere gasten.
De broodjes vullen en we nemen de eieren mee in de rugzak voor onderweg.
Bij het afrekenen leer ik dat eerste paasdag in België geen feestdag is, maar deze paasmaandag dan weer wel.
Het weer is wederom onberispelijk als we het Geuldal stroomafwaarts volgen naar Zuid-Limburg.
We lopen onder een enorm spoorviaduct door.
We zien een klein groepje dat met tassen vol geplukte bladeren loopt: daslook.
Wat vindt de welstandscommissie van dit huis in Kelmis?
Het viaduct van Moresnet.
Een schitterend stuk volgt. De beek kronkelt zich een weg door graslanden en langs beboste hellingen. We zien een zeldzame waterspreeuw en een man met een toeter van een camera. En hellingen vol bloeiend daslook. De knoflookgeur komt ons tegemoet.
Zoete kers in bloesem in het Geuldal.
Bloeiend daslook in het Geuldal.
Waterspreeuw.
We belanden op het terrein van de voormalige mijn van Plombières. Dap wijst me op een klein, bleekgeel bloemetje. Zou het? Jawel, het zinkviooltje! Even verderop verdwijnt de Geul in een grot, een spectaculair gezicht. Een grote gele kwikstaart scheert langs. Een man met een toeter van een camera zit stil. Zelf staan we ook veel stil om foto's te maken. Zo wordt de kortste wandeldag toch nog lang.
Belgische architectuur in Plombières.
Zink-Engels gras.
Eendekuikens in de Geul.
Zinkviooltje.
De zinkeend blijft maar met moeite drijven.
De Geul nabij Plombières.
Gele kwikstaart.
Detail van een stuw.
De Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk in Plombières.
Een reiger neemt een kikker te grazen.
Detail van een monument voor de mijnbouw, Plombières.
Tussen de weilanden en kleine bossen vinden we de Geul weer terug.
Het is een prettig weerzien.
We pauzeren in de schaduw van wilgen aan de oever, bij de koelte van het water.
Dap pakt het ei uit haar rugzak en breekt het open.
De eierstruif loopt over haar handen.
Oeps! 😲
We vonden het al vreemd dat de eieren in de koelkast werden bewaard. Ik besluit mijn ei voorzichtig in mijn rugzak mee naar Nederland te smokkelen en thuis uit te broeden.
Over de Cothesserbeek lopen we Nederland in.
Overal zien we wandelaars opduiken, mountainbikers, fietsers, mensen met meer lawaaierige hobbies.
Overal zijn bloesems.
Volle terrassen verschijnen vlak voor ons eindpunt Epen.
We weten ergens een plaatsje te veroveren en laten de hapjes aanrukken.
Pinksterbloem.
Ook in Limburg is het bloesemtijd.
Zicht op het Belgische Sippenaken vanuit Limburg.
In het Elzetterbos
Detail van de Volmolen bij Epen.
Epen bereikt!
Als edelhert door België — dat gaat niet zomaar!
Als het 🦌 pech heeft, is het verzopen, ingevroren, gebarbecued en neergeknald voor het in Monschau is aanbeland.
- De route van de Edelherttrail volgt in België onder andere de beekdalen van de Geul en de Hohnbach. Denk aan hoge waterstanden en modder. Je loopt vele kilometers over vaak nauwelijks zichtbare padsporen door graslanden. Gamaschen zijn bij enigszins vochtige omstandigheden een aanrader.
- Je loopt over de Hoge Venen, waar op 600m hoogte een veel natter en kouder klimaat heerst dan in Nederland. Vind op de Op Pad pagina over de Edelherttrail traject 5 informatie over de mogelijke omstandigheden en de regels in het natuurpark van de Hoge Venen.
- Tot en met april moet je rekening houden met sneeuw in de Hoge Venen. Deze website van weerstation Maasmechelen geeft daar informatie over.
- In tijden van zware sneeuwval en bij risico op natuurbranden is een deel van de route door de Hoge Venen gesloten (rode vlag). Je zult dan over verharde wegen moeten omlopen. Kijk op de website van de Hoge Venen voor actuele informatie.
- In oktober begint het jachtseizoen voor de rest van het kalenderjaar. Dat is niet alleen extra opletten voor het edelhert, maar ook voor de wandelaar. De beste informatie die ik gevonden hebt, is de Wandelrouteplanner Ostbelgien te gebruiken om je route te plannen op een specifieke datum, dan zou er een waarschuwing moeten verschijnen als er op dat moment bosgebieden afgesloten zijn voor de jacht. Zie ook deze pagina op Hiking Advisor voor algemene informatie over de jacht in België.
Graskade door de Hoge Venen.
Op een plek die niemand ziet zet ik graag nog neer dat ik de titel van deze blog gestolen heb van Dap. 😇